Meðferð, önnur en lyfjameðferð, við kvíða byggist annars vegar á því að minnka kvíðann og veita sjuklingnum meiri andlegan styrk til þessa að takast á við kvíðann og afleiðingar hans. Meðferðarferlið getur verið mjög persónubundið og fer einfaldlega eftir því hver tegund kvíðans er, hvernig andlegt og líkamlegt ástand sjúklingsins er , skapgerð, líferni og aðbúnaði.

Tegundir meðferða eru nokkrar, en þær byggjast flestar á stuðningi, að veita upplýsingar um sjúkdóminn og að gefa sjúklingum frekari vitneskju um sjálfan sig. Val á meðferð fer eftir ástandi sjúklings hverju sinni. Í sumum tilvikum er til dæmis lögð áhersla á að sjúklingurinn sjái hversu röng viðbrögð hans eru og að kenna honum ný viðbrögð. Einnig fá sjúklingar oft leiðbeiningar um ýmis líkamseinkenni, læra að slaka á og að meðhöndla oföndun Í öðrum tilvikum er áhersla lögð á kerfisbundna þjálfun í að mæta þeim kringumstæðum sem vekja ótta, en þegar sjúklingur er t.d. haldinn hræðslu við öddhvöss járn , hnífa, eða annað sem getur ógnað öryggi hans byggist meðferðin nær einvörðungu á stuðningsmeðferð og auknu innsæi í sálarlíf hans. Tilgangurinn með þessari þjálfun er að sjúklingurinn nái smám saman tökum á ótta sínum og hætti að forðast kringumstæður sem hann fælist. Í fyrstu þarf hann stundum á fylgdarmanni að halda, en reynslan hefur sýnt að eftir nokkrar slíkar aðgerðir minnkar kvíðinn eða hverfur.